Evi sevmiştim ama konumu beni ürkütüyordu çocuk olduğumdandır heralde dedim annemler de benimle aynı fikirde olucakki evi hemen tuttular çünkü dersler başlamadan böyle bir ev bulmak gerçekten zordu ve biz bulmuştuk bunu kutlamak lazımdı 1-2 saat içinde yerleştik ertesi gün istanbula dönücektik annemle ben zaten
Hava kararmaya başlamıştı mutfaktan gelen tencere tabak sesleri iştahımı kabartıyordu anneler mükemmel yemek yapar her zaman ve o günde annem mükemmel şeyler yapmıştı güzelce yedik ve evin terasına çay içmeye çıktık çayı pek sevmezdim ama hava nemli ve soğuktu esmiyordu ama kuru bi soğuk vardı yaylaydı sonuçta ve çay içimi ısıtıyordu ortamda çok güzeldi çaylar bitti bulaşıklar yıkandı herkes yataklara dağıldı abim merve ablayla aynı odadaydı ablam annem ve ben tek kalıyoduk ayrı odalarda yatağıma uzandım ama etraf ürkütüyordu beni yinede yerimde kalmayı tercih ettim olgun davranmak zorundaydım seviyordum bu durumu dua mı okudum yorucu bi gündü gözlerim kapanıcakken güçlü bi uğultu duydum sanki ev yıkılıcakmış gibi hissettim oysa dışarıda rüzgarda yoktu korkmaya başlamıştım ama olgunluk hormonum ağır basıyordu hiç unutamam saat 1:20 yi gösteriyodu ağır ağır terastaki balkona çıktım aşşağı baktığımda yukarı doğru bakan üstünde eski oldugu baya belli olan bi gömlek altında şalvar gibi bişey olan bi adam vardı yukarı doğru bana boş gözlerle bakıyodu bu saatte burada ne yaptığını merak ediyodum bişey mırıldanıyodu sonra birden bağırmaya başladı.