pekekent: Kimsiniz lan siz?
Onur: Bu kızları serbest bırakıcaksınız oğlum. Bizi boşver.
pekekent: Sanane lan kızlardan huur çocuğu.

Küfür eder etmez Onur silahı adamın üstünden bir saniye ayırmadan üstüne yürüdü. Belindeki silahı alıp kendi beline koydu. Kendi silahınıda indirip, adamı dövmeye başladı. Kızlar deli gibi ağlıyordu. Susun işareti yaptım. Bir nebze dahi olsa sesleri azaldı kızların. Onur'un dövdüğü hareketsiz kalmıştı. Diğer herkese saldırdı. Hırsını alamıyordu. Tekrar bütün elamanları dövdükten sonra seslendim.

Ayaz: Dışardakinide içeri al.

Onur dışarı çıktıktan sonra kızlara seslendim.

Ayaz: Size zarar vermicem korkmayın. Herşey sizin için, kurtulun bu hayattan.
Kız: Kimsin sen?
Ayaz: Ablasını bu yolda kaybetmiş bir adam. Bu yolun sonu iyi değil. Alın adamlardaki paraları ve kaçın, bulamazlar istanbul dışında korkmayın.

Onur adamı salonun ortasına attı. Bildiğin savurdu adamı.

Ayaz: Çıkıyoruz birader. Kızlara kurtulma şansını verdik. işimiz bitti.
Onur: Aklınız var çıkın gidin bu hayattan, dışardaki en kötü hayat, bu hayattan daha iyidir.

Ve çıktık. Koşarak bindik arabaya tamam sokaktan çıkarken bir iki kızın evden ellerinde paralarla koşarak uzaklaştığını gördük. Bu çok iyi olmuştu. Adamlar tamamen kızlar için olduğuna inanıncak. Akıllarına Ahmet abi olayı hiç gelmeyecekti. Kalmayı seçen kızlarda söylediklerimizi uyanan pekekentlere anlattığı zaman bu iş tamamdı.