hayatım

Çok küçüktüm yarım yamalak hatırlıyorum bi evimiz vardı Balkonunda ufak bir tane çocuk penceresi vardı. Üçüncü kattı sanırım. Çok bulanık hatırlıyorum çünkü çok küçüktüm. Oradan dışarıya bakıp geçen insanları izliyordum. En eski anım budur. Sonraki anım ise biraz daha büyüğüm. Balıkesirdeyiz. Annemle babam daha ayrılmamış. Babam gazete al diye bakkala gönderiyordu "Ahmet bakkal". Üzerine biraz daha fazla para veriyordu. Tüp çikolatalar vardı çok severdim onları. Gazete ve çikolata alıp eve gidecektim. Ozaman dan belli kurnazlığım. Çikolatayı yemeden gitmezdim eve. Çünkü annem yemekten önce yedirmezdi bana. Teyze oğulları vardı benden 5 yaş büyük. Aynı sokaktaydı evlerimiz. Sabah gözümü açar açmaz onlara giderdim. Pek hatırlamam ama en mutlu olduğum günlerdi. Ben üç buçuk yaşımdayken annemle babam ayrılmış. Babam kumar bağımlısıydı. Mahkeme anneme vermiş beni. Dedemlere gittik. Ozaman lar dedem madende çalışıyordu pek uğramazdı eve. Belki ayda bir sefer. O sıralar da pek sorun yaşamadım. Parasızlığı hiç katmıyorum işin içine. Babam her yaz beni alıp ayvalığa tatile zütürürdü bir ay falan. Ben ilk okula başladım dedem emekli oldu. Artık hergün evdeydi. işte o gündür bu gündür benim hayatım hiç düzelmedi. Daha birinci sınıfa gidiyorum. Kumandayı yere düşürdüm diyelim döverdi beni. Dolaptan kafama göre birşey yiyemezdim döverdi. Çok iyi hatırlıyorum. Öyle bir döverdi ki kalkamazdım yerden. Sabaha kadar salonda öylece yattığımı bilirim. Oklava kızılcık falan. Fantezi yapıyordu huur çocuğu. Orta okula başladım. Babam bana bigiblet almıştı. Çokta güzeldi. Okula gidiş otobüsüm tam hatırlamıyorum ama sanırım 1.25 kuruş alıyordu gidiş geliş iki buçuk yani. Bana hiç para vermezdi dedem. Parası vardı ama var yemezdi. Sırf o iki buçuk lirayı harcamak için okula bigibletle gidip geliyordum. Bunu öğrendiklerinde bana o iki buçuk Lirayı da vermeyi bıraktılar. Bende dedemden çalmaya başladım. Kumbarası vardı. Bayada ağırdı. Hiç acımadım. Günah mı değil mi hiç düşünmedim. Çaldım. Dayak yedim. Çaldım. Dayak yedim. Bu bir sene böyle devam etti. Artık dayak arsızı olmuştum. Birgün yine beş lira aşırdım dedemden. Beni bir güzel dövdü. Oklavayla. Hangi elimle aldıysam ona vuruyordu bin. Yemek yedirmedi ve o geceyi tuvalette geçirdim. Sabaha karşı kapıya vura vura uyandırdım. Duramıyordum  içerde artık. Açtı kapıyı çıkarttı baktım yine dövecek. Dedim ki sen şimdi dönüyorsun ama bunun 10 sene sonrasını düşün. Kim daha güçlü kim daha muhtaç olacak. Hiç unutmam bunu. O günden sonra birdaha vurmadı. Aslında ben fırsat vermedim. Babamın yanına kaçtım. Dedem yüzünden dar alan fobim oluştu. Babamla çok mutluyduk. Lise birde gitmiştim yanına. Bana oğlu değil de arkadaşı gibi davranıyordu. Lise bir ikinci dönem sigaraya başladım. Babamın arkadaşları görmüş. Dükkana gittim büyük masada oturmuş elinde sigara ama fazla düşünceli gözüküyordu. Anladım birşey olduğunu. Otur dedi sadece. Sigarasını bitirene kadar hiçbirşey söylemedi. Düşünüyordu. Sigarayı söndürdü, sen sigara mı içiyosun dedi. Çok korktum bi an. Kendi kendime düşündüm. Öğrenmiş nede olsa yalan söylemenin bir anlamı yok. Evet baba dedim. Dedi ki bak oğlum sen serseri olmayacaksın. Sen efendi olacaksın. Herkes seni parmakla gösterecek. Ama illa da içeceksen benim yanımda iç dedi ve paketi uzattı. Kısa camel soft. Tereddüt ettim. Sonra aldım bir sigara ve yaktım. Ne tak yiyorsan ye ama önce bana söyle dedi. Benden habersiz iş yapma çünkü senin zütünü ben kurtarıcam gibi cümleler kurdu. ilk biramı babamla içtim. ilk votka, ilk viski, ilk votka. Hepsinin ilki onunlaydı. Annem ben gittikten sonra aşırı derecede dine yöneldi. Adıyaman cemaati var bilirmisiniz bilmem. Oraya gitti 5 sene orda kaldı. Anneme kızdığım çok nokta var. Dedem beni döverken annem yorganını kafasına çekerdi. Görmemek için. Müdahale etmezdi hiç. Herneyse. Babamla çok güzel beş sene geçirdim. Derslerimde güzeldi. En sevdiğim ders geometriydi. Bölüm eşit ağırlık. Her dönem teşekkür alıyordum. Popülaritem yüksekti okulda. Dedemin dayakları işe yaşamıştı biraz. Korkusuz gözü pek birisiydim. Birazda ergenliğin verdiği heyecan işte.