Yine arabalardaydık. Ev çok uzak değildi. inşallah evdedir düşünceleriyle yol bitti. Üstünde Muzaffer Çelik yazan zile bir kaç dakika bastık ama açan olmadı. Er yada geç gelecek düşüncesiyle, apartman kapısının arada bir araba sığacak şekilde, sağına Onur, soluna ben park ettik ve gelmesini bekledik. Gece saat 22.00 gibi bu puşt geldi. Ben tanımıyordum Onur arabadan inince anladım.

Onur: Muzo naber?

Çırak Onur'u görünce koşmaya başladı. Ee tabi ki bende inmiştim ve beni tanımadığı için üstüme geliyordu. Ne dizine, ne kaval kemiğine tam ayak bileğine öyle bir tekme attım ki, koşmanın verdiği hızla 1-1.5 metre kadar ileride yüzünün üstüne yere çakıldı. Onur tuttu yakasından yerden otuz cm kadar kaldırarak.

Onur: Niye kaçıyosun şerefsiz.

Cevap veremedi. Elmacık kemiğinin başından, burnuna kadar soyulmuştu yüzü. Etinin sıyrıldığını anlamak için uzman olmaya gerek yoktu.

Onur: Bin ulan arabaya yavşak.