uğur; babamı benden fazla tanıyorsundur belki de,
ben; sanmıyorum... ama özel bir adam.
ihtiyar; özel değilim evlat...
ben; bilgesin, farklısın, artık deli olduğunu düşünmüyorum merak etme dedim gülümsedim.

ihtiyar da gülümsedi uğur'a dönerek özel insan nedir evlat? diye sordu.
uğur; ben olmadığım kesin dedi gülümseyerek, babası gibi alçakgönüllüydü...

ihtiyar; özel insan ne güzel insandır, ne zeki, ne zengin, ne kazanan, özel insan sadece mutlu insandır, insan hayatı boyunca mutlu olmak için uğraşır durur, okuma yazma bilmeyen biri benden mutluysa benden özeldir dedi

uğur; ben mutlu olacağıma özel olacağıma inanmıyorum dedi.
ihtiyar devam etti konuşmasına, william shakespeare'in dediği gibi, düşünceler bizim olaylar bizim değiller, sen yine bir daha evlenmeyeceğine inan, inancın değişir kocan öldüğü zaman!

uğur; bu mısralarda ne anlatıyor.
ben; kararların, düşüncelerin her an değişebileceği.
ihtiyar; umudunu kaybetme evlat mutlu olacaksın, olmalısın ( dedi uğur'a)

ardından baba oğulu yalnız bıraktım ve kadıköy'e bizim çocukalrın yanına geldim.