Ben yüzümü yıkıyorum Muhammet bini peşimde ne oldu kanka yüzün kireç gibi diyordu. Giben mi bunu yoksa sabaha mı bırakırsın bu bini. Korkudan ne yapacağımı bilemedim amık gib'i çıkardım işiyemedim o derece neyse yüze su vura vura bir süre sonra kendime birazda olsa gelebilmiştim.
.
.
.
Gözlerim karara karara indim aşağıya bizim bebeler yine masadaydı köpek gibi yiyorlardı binler Abdül mutfakta bir şeyler kesiyordu bir an mutfağın merdivenlere bakan camından bana baktı korkmuştum ama birşey diyemiyordum. Abdül iyi çocuktur ama biraz pgibodur.

Hani çabuk sinirlenen atarlı tipler olur ya işte Abdül onlardandı tam bir mevzuya çağırmalık adamdır yani. Lafı uzatmayayım rüyamdaki gerçek olsa pekte şaşırmazdım yani beni de doğrayabilir güvenemiyorum da.

(Spoiler: Abdülle bu olaylar bittikten sonra bir kere bile görüşmedik. Ne aradık birbirimizi ne de sorduk.)