Baktım bizim evin balkonundan ateşler yükseliyor.
Hemen cebimden telefonu çıkarım itfaiyeyi aradım bir yandan da eve doğru heyecanla koşuyorum.
Apartmanın girişinden basamakları hızlıca çıkarken telefonu açan görevliye adresi veriyor bir yandan da evde birinin olmaması için içimden dualar ediyordum.
Dairenin önüne geldim, kapıyı tekmeleyip içeri girdim.
Duman ve koku mutfaktan geliyordu, mutfağın kapısını açıp içeri girdiğimde ise gördüğüm manzaraya inanamadım.
Babam balkona ızgarayı kurmuş kanat pişiriyordu.
Gördüğüm manzara karşısında dizlerimi yere çöküp ağlamaya başlamıştım. Annem, kardeşlerim masada oturmuş babam ise mangaldan kanatları tabağa koyuyor, ailemin karnı doyuyordu.
En son 1998 yılında mangal görmüş bir insan olarak bu manzara beni çok duygulandırmıştı.
Mangal yemiştik, babam bize mangal yapmıştı.
O gün doğum günümdü...
Babam kayık bir tabağa tavuk kanatları ile iyi ki doğdun canım oğlum yazmıştı...

Yaşadığım en güzel doğum günüydü.