(bkz: anlattığım yer)

annemi de alıp odaya çıktıktan sonra ecem bizi yalnız bıraktı, annemin bir süre sarılmasına izin verdim, konuştuk ve eve dönmem gerektiğini söyleyip durdu, bir süre sonra babama da haber vermiş ecem, hepimiz beraber sahilde bir cafeye oturduk...

babam; hep tek çocuk şımarıklığı bunlar...
annem; aman mehmet... bırak çocuğu... kızımız da çok güzelmiş.
ecem; teşekkürler canan teyze.
ben; aslında çok daha önce onu tanıştıracaktım ama kendisi saolsun hayatım... (ecem bacağıma cimdik attı)
annem; siz evlilik düşünün okullardan sonra...
ben; yok artık.
ecem bana baktı, beklemediğim anda aşırı alındı dediğim şeye, yakut gibi yeşil gözleri şeytaniden çok üzgün bakıyordu bu sefer...

annemlerle arayı düzeltmemi sağlamıştı ecem, üstüne vazife değildi ama yine de iyi olmuştu, annemler gittikten sonra otele döndük... o sırada eylül aradı, alkollüydü ve ağlıyordu...