içeriden bir defterle geldi, günlüğüydü bu, 15 yaşından itibaren her gününü buraya yazmıştı... daha doğrusu toplamda 27 deftere ancak sığmıştı bu da onlardan biriydi.
ecem bu durum karşısında 'bu normal bir şey değil' dedi... bana da ilginç gelmişti, bir insan bu kadar uzun süre nasıl günlük tutardı...

ben; neden bunu gösteriyorsun...
ihtiyar; bilgiden üstün tek şey, tecrübedir... belki işinize yarar bazı sayfalar.
ecem; bakabilir miyim (dedi ve aldı günlüğü ve rastgele bir sayfa açıp okudu)

'17 mayıs 1968' intihar edeceğim (diye başlayan dolu bir sayfaydı, önceki ve sonraki sayfalarda da intiharla ilgili kısımlar vardı... ecem bunu görünce okumak yerine sordu'

ecem; neden öldürmedin kendini?
ihtiyar; 10 sayfa sonrasını açar mısın?

ecem 10 sayfa sonrasını açtı 27 mayıs 1968

'sanırım ilk defa aşık oldum' ecem bunu sesli okuduktan sonra gülümsedi...

ecem; aşk mıydı yani seni hayatta tutan.
ihtiyar; dünyayı anlamlı kılan başka ne var, inanın bana cahiller aşkı çok sever, insan biraz zekileştiği kendini geliştirdiği an aşktan soğur, ama aynı insan daha da derinlere inerse orada sadece aşkı bulur...
ben; yani?
ihtiyar; gençliğinizin kıymetini bilin, aşıksan eğer ne ateş etmekten korkacaksın ne kurşunu yemekten, aşkı yaşa karşındaki kişiyi değil... duygunun kendisine teslim ol, gururu bir kenara bırak mutlu olmaya bak, çünkü senin boyun eğdiğin karşıdaki değildir, senin hediye verdiğin ruhundur aşk.

ecem'le bir süre bakıştık...

ecem; sizi anlıyorum diye devam etti.