"Kolay gelsin Cüneyt abi. Elimiz kolumuz bağlı oturmak istemedik. Bir parça yardimimiz dokunsun bizim de ". Dedim
"Iyi ettiniz çocuklar. Vallahi gavurun tohumları neler yapmış gelin bakın isterim. " dedi Cüneyt abi. Cüneyt abi aramızda en yaşlı ve deneyimli kisiydi. Ona abi diyorduk, çünkü amca denemeyecek kadar genç ruhluydu. işini daima severek yapıyor, diğer araştırmacilara da önderlik ediyordu.
"Benim suan için yardıma gereksinimim yok ama irem Hanımın işi biraz fazla. Ona yardım ederseniz rahat eder biraz kızcagiz." Dedi. Cüneyt abiyle tanistigimdan beri ona karşı içimde büyük bir güven vardı. Kendisini babam yerine koyuyordum. Herkes ona saygida kusur etmemek için büyük çaba harcıyordu.
" Peki Cüneyt abi kolay gelsin sana o halde " dedikten sonra yanından ayrıldık. irem Hanım'ın yanına gittik. O kadar yogundu ki geldigimizi gormedi bile. Bilgisayarda ha bire bir şeylerle uğraşıyordu. Yaptığı iş bize çok karmaşık geliyordu. Yarim yamalak bilgimle az çok yaptığı işi anladım. Araştırmanın biten adımlarıni raporluyor, çiplerin kod haritasını çıkarıyordu. Kendisi bizim yaslarimizda, o da henüz genç bir yetenekti. Evet yetenekti çünkü okuduğu bölümlerden en yüksek derecelerle mezun olmuş, kısa zamanda pek çok tecrübe edinmiş biriydi.