bu travmayı atlatmamız kolay olmadı.
artık tamamen umudumuz bitmişti.
çocuğumuz olmayacaktı.
8. yılımızda ben 34 eşim 32 yaşımızdaydık.
yağmurlu bir mayıs akşamında gece matinesinden çıktık.
arabamıza doğru giderken yeşiller içinde o tatlı kızı gördük.
adın ne dedik
-yonca.
o an birbirimize baktık.
adeta kanımız donmuştu.
yeşil gölgeler altında kaybettiğimiz yonca kızımız aklımıza gelmişti.
eşim kendini tutamadı ağlamaya başladı.
kıza , annen nerede neden bu saatte yağmurda bekliyorsun diye sordum.
annesi, sen burda bekle baban seni gelip alacak demiş , sabah saat sekizde.
anlayacağınız kız sabah sekizden akşam 9 a kadar sokakta kalmış.
hemen kızı alıp polise zütürdük.
hemen araştırıldı.
anlaşıldı ki kızın babası kumar borcu dolayısıyla intihar etmiş , aynı gecenin sabahı annesi kızı parka bırakıp kaçmış.
yazık nasıl zor durumda kaldıysa.