Dedem ışıkları söndürdü ardından her aynanın önüne bir mum yaktı. Biz de leylanın arkasındaki sedire oturduk dedem Necla ablayı dışarıya çıkardı beni de çıkarmak istedi ama görmek öğrenmek istiyordum. Dedem ne kadar ısrar etse de çıkmamak için direttim adamı o kadar işinin içinde bir de ben bunaltıyordum...

Osman abi ve ben arkadan olacakları izliyorduk bu benim bu olaylara ilk tanık oluşumdu. Korkuyor ama bir o kadar da merak ediyordum. Bu günden sonra günlerce kabus görmüş, o yaşta aklımı kaybedecek kıvama gelmiştim.

Dedem ağzında birkaç kelime arapça ses etrafta dönüyor o kelimeleri sürekli tekrarlıyor her kelimeden sonra sesi biraz daha gürleşiyordu.

Olduğu yerde sayarken leyla ablanın örtüsünü birden açtı.

Aman Allah'ın böyle bir korkuyu hissetmek için ölümle burun buruna gelmek gerekiyor beyler.

Leyla ablanın solundaki aynada yerde yatıyor karşısındakinde normal halinde aynen yansıması gözüküyordu sağdakindeyse iğrenç bir yaratık aynaya karşı taraftan vurarak kırmaya çalışıyordu. Dedem bile bir an için ürkmüştü sanki. Onunda gözünde bir korku vardı.

Leyla ablanın güzel yüzü sağ aynada çürümüş gözlerinin yeşili beyaza dönmüş siyah düz saçları grileşip kıpranmıştı.

ince dudaklarının yer yer patlamış altından sivri sararmış iğrenç dişleri bize sırıtıyordu. Aynaya sürekli vuruyor anlamadığımız bir dille bize lanetler savuruyordu.