ecem lavabodan çıktı geldi, bir hayli kusursuz gözüküyordu, mekanın çıkışında ayna var, beraber durduk döndü deri ceketimi düzeltti, arkadan sarıldı, kafasını omzuma yasladı aynaya baktık, sen görünüşünle, zekanla, yeteneğinle eylül'den fazlasını, beni hak ediyorsun dedi...

bir şey diyemedim, devam etti, sence tanrı iyi bir varlık mı alan?
ben; öyle deniyor.
ecem; mutlak güç, ondan güçlü hiçbir şey yok, neden iyi olmak zorunda olsun ki? kötü olsa
ondan hesap sorabilecek bir güç yok ki? bizden hesap sorabilecek kimse de yok alan, bizi yargılayacak, kötü müyüz, yanlış mıyız, evet ama en azından dürüstüz...
ben; pislik olmak beni mutlu etmiyor.
ecem; pislik değiliz alan! (omzunu kaldırdı, aynadan gözlerime bakıyor,
biz pislik değiliz, sadece kötüyüz.
ben; aralarında bir fark var mı?
ecem; elbette, pislik insan korkaktır, iyi gibi davranır, herkesle arası iyidir, bizim buna ihtiyacımız yok, insanların nefretini önemsemiyoruz, pislik ve kötü arasında bir asalet çizgisi var, biz asiliz bitanem...

donup kaldım, bir şey diyemedim, mekandan çıktık.