Onun benim için bir halt hissetmediğini bildiğimden araya mesafe koymaya karar verdim, zaten karar verdiğim gün bir kaç erkekli kızlı tatile gideceklerini söylediler bende iyi eğlenceler dileyip mesafeyi koydum. Yapmak zorundaydım, sevemezdim çünkü eğer seversem beni eski sinir krizleri bekliyor olacaktı. Zaten ondan sonra o da çok arayıp sormadı, ama içimde hep bir ekgiblik kalmaya devam etti. Başka birisiyle tanışmak istesem de artık canım ciks yapmak dahi istemiyordu. Bir muhabbet edecek kız, içki içebileceğim bir arkadaş arıyordum. Ancak birlikte olduğum kızların çoğu iki lafı bir araya getiremeyen kültürsüz tiplerdi(hepsi böyle demiyorum ancak zaman geçtikçe işini halledip kaçacağını bildiğin için sadece güzelini arıyorsun).

Kızların hiç birinin sohbeti sarmıyordu, hepsiyle konuştuktan sonra bir daha yazmıyordum. Eskiye dönmüştüm yine, alkole sarmıştım.

Param bana yetip artıyordu bile, iki tane de çok sağlam dostum vardı. Bu arkadaşlarımla bir kaç ay önce alkol komasına girecek kadar içiyorduk, çünkü hepimizin derdi farklıydı.

Birimizin dünya yansa umrumda değildi, karı kız hiç birine bağlanmamış. Ama can sıkıntısından alkolik olmuştu.

Birisi hayattan istediğini alamıyordu, hemen hemen benim dertlerime ortaktı.

Her gün iki şişe şarabımız fix oluyordu, üzerine bira cilalıyorduk. Eğer bir gün içmediysek içeceğimiz gün vodka gibi çarpacak içkiler alıyorduk. Kendimizi 3 ay eve kapattık sabah akşam içip mal gibi dolaştık ve bir daha yaşamak istemediğim şeyler olduğundan alkolle çok sıkı fıkı olmuyordum.

Ama alkolle daha önce sabıkası olan bir insan boşluğa düştüğü anda alkole sarılır.