kırmızı ışıkta durdum bi suriyeli çocuk yanıma geldi , arabanın cdıbına yapıştı.
acıdım el freninin ordaki bardak koyma yerinde duran 2 lirayı verdim çocuk gitti.
iş gereği aynı yerden geçiyorum , baktım aynı çocuk bi adama para veriyor.
çocuğu buldum para verecem sandı az çokta türkçesi var iyi davrandım buna , o adama ulaştım. babasıymış.
savaş tam yoğunlaşmadan türkiyeye gelmişler bunla oturduk konuştuk bi çorba içirdim. dedim ne iş yapıyorsun? kağıt topluyorum abi dedi.
aslında yaşı benden büyük , adamın çocuğu var ama abi diyor işte.
bilirsiniz o duyguyu.
çok anlatmak istemiyorum.
çocuğu neden dilendiriyorsun dedim.
kendi isteğiyle dileniyor dedi.
hass'iktir a'mına koyayım dedim içimden , hangi çocuk dilenmek ister.
ben durumu anladım ama çokda üstüne gitmek istemedim.
halci bi abi var bizim aradım abiyi dedim böyle böyle sana hammal lazım mı?
dedi gelsin bi boyuna kuvvetine bakalım. sözleştik.
zütürdüm suriyeli babayı işi aldı.
geldi bana teşekkür falan etti.
en son buna dedim ki
bak o çucuğu birdaha yollarda görmeyeceğim , insanlar paralarını alın terleriyle kazanıyor , heryerde yapacak iş var ama insanların alın teriyle kazandıkları parayı hiçbirşey yapmadan acizce istemek hiç hoş değil.
suriyeli hak verdi sanırım çocuğu bir daha hiç görmedim.
halci abimizde durumdan şikayetçi değil.
çocuklar dilenmesin beyler
kimse dilenmesin
biz paramızı çalışıpda kazanıyoruz
istenince para vermek zorunda değiliz biliyorum ama öyle olmuyor işte bir şekilde veriyorsun.