19 yaşında 2 yıllık üni okuyan bi panpanızım beyler. Samsun'da oturuyorum ve 2 arkadaşımla beraber Ordu'da öğrenci evinde oturuyoruz. Finaller başlamadan 1 hafta önce memlekete döndük ve 1 hafta tatil yaptık. Bi pazartesi günü geri dönmek için evden çıktım. Arkadaşlarımla buluştum ve otobüse binmek için durağın yolunu tuttuk. Otobüs geldi, çantalarımızı koyduk falan bindik gidiyoruz. Sonra bişey unuttum lan ben galiba dedim ve düşünmeye başladım.
B: Ben A: Yanımda oturan arkadaşım
B: Hass
A:Noldu lan
B:Bakım çantamı unuttum
A:Ne vardı ki içinde
B:Diş fırçam, diş macunu, tarak falan vardı da neyse önemli değil.
Böyle bi muhabbet geçti aramızda. Sonra o çaresiz an yaşandı...
B:Laann
A:Noldu lan yine ne unuttun
B:Anahtar yok
O an birbirimize baktık böyle bi 5 dk falan. inip geri dönsem akşamki sınava yetişemem. Anahtardan sadece 1 tane vardı oda bendeydi. Akşamki sınavı mı düşünsem eve nası giricez onumu düşünsem. Çilingir çağırsak yeni anahtar için, öğrenciyiz para dayanmıyor zaten. Neyse yapcak bişey yok dedik yola devam ettik. Sınava girdik eve gidiyoruz. Geldik eve ev sahibinde yedeği varmış allahtan açtı kapıyı bize. Bu da böyle bi anımdır. Siz siz olun anahtarınızı unutmayın. Hayattaki en çaresiz en taktan anlardan biridir o an, yaşayanlar vardır. Evden çıkarken bu başlık aklınıza gelsin diye yazdım aslında.