Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok. Sabahlar, akşamlar, sevinçler tasalar yok. Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.. Ömer Hayyam

edit: soylenene gore osmanli padisahi sumbulzade vehbi efendi'yi bir gun yanina cagirir ve der ki bana oyle bir siir yaz ki, ilk dizesini okuyunca seni öldürmek isteyeyim, ikincisini okuyunca ise ödüllendirmek

vehbi efendi durur mu yapistirmis siiri:

azm-u hamam edelim sürtüştürem ben sana
kese ile sabunu rahat etsin cism-u can

lal-ı şarap içirem ve ıslatıp geçirem
parmağına yüzüğü hatem-izer drahşan

eğil eğil sokayım iki tutam azmıdır
lale ile sümbülü kankulane nevcivan

diz çökerek önüne ılık ılık akıtam
bir gümüş ibrik ile destine ab-revan

salınarak giderken arkandan ben sokayım
ard eteğin beline olmasın çamur aman

kulaklarından tutam dibine kadar sokam
sahtıyandan çizmeyi olasın yola revan

öyle bir sokayımki kalmasın dışarda hiç
düşmanın bağrına hançerimi nagehan

ağer arzu edersen ben ağzına vereyim
yeterki sen kulundan lokum iste herzaman

herkeze vermektesin birde bana versene
avuç avuç altını olsun kulun şaduman

sen herzaman gelesin ben vehbiye veresin
esselamun aleyküm ve aleykümu selam.