Gözlerimin içine bakıyordu bazı konuşmalarında. Enteresandır bir ürküntü geldi ama çok da kendimde sayılmazdım. Ortamdan insanlar yavaş yavaş ayrılmaya başladılar. Ev biraz daha sakinleşti ama şeyh hala orada oturuyordu. Bana tekrar tekrar bakıyordu. Evet yeter amk dememek için kendimi zor tutuyordum. Köşede oturan dayıyı döverim. Ona bi koyduktan sonra şu soldaki hacıyı da alırım. Sonra şu zayıfa da koyarım bi tane. O arada arkadamdan şu gelirse ona da koyarken..

"Genç adam, adın ne senin" dedi
"Dassak 5 batman" dedim
"Hangi okuldasın" dedi
"Hacettepedeyim, fazıl benim oda arkadaşım" dedim
"Fazıl mı? Evet fazıl iyi bir hizmetkardır" dedi
"Öyledir eminim efendim" dedim

hizmetkar mı? Ne hizmetkarı? Kime hizmet ediyor lan? Fazıl bunları ben düşünürken odada değildi. Ben de müsadenizi isteyim dedim ve evden ayrılmak için kapıya yöneldim. Kapıdan çıkarken kara çarşaflı bir kadınla fazılın bir başka odaya girdiklerini gördüm. Evden hızlıca çıktım ve koşarak uzaklaştım.

Acilen günah kazanmam gerekiyordu. Cadde üzerinde tekelden bira aldım ve sokakta içe içe otobüs durağına doğru yürüdüm.