Gün yeni doğuyordu ve hava tam sevdiğim gibi kokmaya başlamıştı. sonunda deli gibi özlediğim gibik evime ulaşmıştım , çantanın öndeki gizli gözündeki ısırgan otlarının altından anahtarımı bulup çıkardım hızlıca kapıyı açtım içeri girmeden son kez söyle üstün körü yukarı baktım. kimsenin olmadığına emin olup eve daldım. Zaten bu gibik binada bu saatte uyanık kimse olmazdı , yaşlı insanlardı ama yinede deli gibi saatlerce uyurlardı. o kadar emindim ki girdiğim gibi ayakkabılarımı tavana kadar çarpacak şiddetle fırlatarak çıkardım. çok gürültü yapıyordum ama tak gibi param olduğu için pekte eve uğramadığımdan ideal bir kiracıydım. Para meraklısı o yaşlı karı hayatta beni evden çıkarmazdı o kadar şikayete rağmen. işim gereği paradan yana hiç sıkıntı yaşamamıştım tabi komşulara sorsan arkeolog falan sanıyordu bazen sorduklarında ferreciyum diye dalga geçerdim bazı ergenler buna inanıyordu hatta amk. tabi yaşlılar dedikodu yaparken MiT'ci olduğumu falan söylemişler bazı insanlarda öyle sanıyor. Her neyse bugün kaç aydır peşinde koşturduğum hazinenin kokusunu almaya başlamıştım, yaklaştığımı hissediyorum. Dün yani 11. seferde yaşadığım kazadan kalma sol omzumdaki kursun sıyrığını hissetmiyorsam tabi. Hemen salona geçtim halıyı özenle kaldırıp alt kattaki gizli mahzen gibi yerime indim. Zemin katta oturuyordum kendime böyle bir oda yapmıştım iş için. tişörtü kenara fırlatıp ışığı yaktım. kolumdaki yarayı temizleyip 4 dikiş attım ve biramdan sağlam bir yudum aldım. hala mal gibi amatörlükler yapıp kendimi yaraladığım için kendime sövmeye başlamıştım.
Elimdeki tüm parçaları masanın üstüne yaydım ve dikkatle bakmaya başladım. Bu parçaların hepsi farklı hayvanların kalpleriydi ...