ben hep böyle duygusuz değildim beyler, hani derler ya her sorunlu erkeğin arkasında
bir dengesiz türk kızı vardır diye, aynen öyle...

(bkz: flashback 2 yıl öncesi)

annem; oğlum bırak şu gitarı yeni aldın diye 4-5 saay kafa ütülenmez ki?
ben; anne grup kurma hayalim var biliyorsun, öyle kıssadan hisse olmuyor.
annem; bugün eve getirdiğin çocukları nereden buldun?
ben; ortak arkadaş tanıştırdı...
annem; ömer'Le tufan iyi de oğuzhan'ı gözüm tutmadı, bu yaşta alkole sarmış...
ben; ömer kalıcı değil bakalım...

telefonuma baktım ecem mesaj atmıştı, ettiğim çıkma teklifini düşünmek istediğinden beri
ilk mesajıydı, belki de kabul edecekti? aşık değildim ama çok seviyordum, hani birini
saç ucundan tırnağına kadar seversiniz ya öyle...

bildiğin çıkma teklifimi kabul ettiğini söyledi o gün, havalara uçuyordum...

(bkz: 2 yıl sonrası anlattığım yer)

tüm bu düşünceler beni hep onun dengesiz tavırlarına karşı ayakta tutuyordu
tamam eylül'ün belli ki ilgisi vardı ama ben bir daha kremsiz gibilemezdim...

kadınlar 2'ye ayrılır...

1-parayı seven kadınlar.
2-parayı çok seven kadınlar.

yani eylül'e kadar böyle zannediyordum... hayat dediğin sürrealist safsatalarla
bezeli realist bir form değil mi? istediğin kadar büyü istediğin kadar plan yap
istediğin kadar zeki veyahut cevval ol, hayat seni yenmek istediyse yener...

eylül benim zihnimden çıkmayan bir şeydi artık, hayata karşı mağlubietim mi?
tüm o tatlılığı güzelliği, sesi kokusu beni büyülüyordu...

2.sahne günümüz gelmişti.