tak bizi Alakazam gibi hipnotize etmişti. Mental olarak hepimizden daha güçlüydü. Sanki yaşam enerjimizi sömürüyordu. Aklımdan geçenlere inanamıyordum. taka adeta kendi kendimize bir can vermiştik.Onu kafamızda büyüttükçe büyütüyorduk. Birazdan Garavelin arife program yüklediği andaki yeniden doğma sahnesi gibi ayaklanıp gelecekti bize doğru.

Kaçmak istiyor kaçamıyor daha doğrusu gitmek istemiyorduk.tak bize müthiş çekici geliyordu sanki. Baktıkça bakıyor sarılıp koynumuza almamak için kendimizi zor tutuyorduk.

Arkadaş öyle bir sıçmıştı ki bir taka böyle imreneceğim hiç aklıma gelmezdi.Öyle muntazam saçılmıştı ki sağa sola her bir parçası farklı bir anlam ifade eden Picasso tablosu gibiydi. Resmetmeye nice neferlerin yeteneği çaresiz kalırdı.