Harbiden lisedeki halim aklıma geldi, sıradan muhabbet etmeyi bilmeyen herkesle muhattap olmayan sakin bi çocuktum. Kimse yüzüme bakmazdi kendimide kötü hissetmezdim tabi. Çevremdekiler huur çocuğu şerefsiz karaktersiz tiplerdi
Onları gördükçe dedim ki; Şimdi sefa süren cefayı çekicek, cefayı çekende ileride sefasını saltanatını sürecek. Şimdi o lisedekilere bakıyorum da ciğeri beş para etmez adları çıkmış, tek bi arkadaşa muhtaç kalmış insanlar. Şimdi bana yanaşmaya o ezdikleri çocuğa yanaşmaya çalışan insanlar. Çoğu kız yüzüme bakmazken yolda selam dahi vermezken tipime göre yargılıyolarken şimdi hepsi kuyruk, ama şimdide reddetme sırası sefayı sürme sırası bizde. Biliyorum biz böyleydik, burdaki kardeşlerimde böyleydi. Günü gelince herkesten farklı it bin kopuk şerefsiz karaktersiz olmayan insanlarız çok şükür.
Böyleleri iyidir her zamanda sahip çıkılır.