Meteyle vedalaşıp evimin olduğu sokağa doğru yürüyordum. Ne pis yerlerdi buralar böyle insanlar mutsuz sokaklar kasvet dolu. Boş boş varoş delikanlısı triplerine girip burdan kurtulacağım gibi düşüncelere dalmaya gerek yoktu. Eve girdim tek başımaydım zeynebin odasına girdim yastığı o kokuyordu sarılıp hüngür hüngür ağladım. içim rahattı benden kaynaklanan bir sorun yoktu. Ben onun sadece yüzüne aşık değildim ki tamamen kendisine aşıktım muhabbetine davranışlarına her şeyine. kendisinin kahpeliydi sadece o pis aşk acısını çekiyordum ama dedim ya vicdanımın rahat olması hissi bambaşkaydı. Onun yatağında onun kokusuyla uyudum. Baya uyumuşum ihtiyacım vardı günlerdir uykusuzdum. Telefonumda meteden gelen cevapsız çağrılar vardı bir de mesaj atmış "akşama hazırlan arabayla kızlar benden içkiler senden " diye. Gülümsetti fena fikir değildi meteyi bu yüzden seviyordum dostluğumuz sadece sevgi üzerine kuruluydu hiç bir çıkarımız yoktu birbirimizden. Üstümü çıkartıp duşa girecektim odama havluyu almak için girdiğimde kapının köşesinde katlanmış bir kağıt vardı. Zeynep not bırakmış beni gerçekten sevdiğinden hiç unutamayacağından ve buna benzer kolpa sözlerle dolu bir not bırakmış. Buruşturup olduğu yere attım. Akşam eğlenmek güzel fikirdi ama hiç içimden gelmiyordu meteye yorgun olduğumu evde oturacağımı söyledim. Akşam olmadan içmeye başlamıştım. içimde sevgi ve öfke vardı ikisi sanki yarışıyordu ağır basmak için. Kendime yediremiyordum beni resmen kandırdı o da biliyordu onu sevdiğimi ama işine gelmiyordu kahpenin. içtikçe içiyordum.