Adamın üstünü aradık. Silahsizdi. Benim çat pat rusçam vardı. "Rusça bilen var mı? " diye sordum. " yukarıda bıraktığımız askerlerden biri benim arkadaşım. Onun rusçasi baya iyi" dedi birisi. Olaylar öyle hızlı patlak vermişti ki, Tim olarak tanisacak zaman bulamamistik. Sadece ilk gün uçakta bir iki cümle sohbet etmiştik. O da klagib Günaydın , Merhaba tarzı cümlelerdi. Yukarı kata varınca, rusca bilen arkadaşıyla konuşup yardım istedi. Adamın ağzını bıraktım. Kıpkırmızı olmuştu. Rusça bilen askere " burası neresi ? " diye sormasini rica ettim. Kısa bir süre konuştular. Rusça bilen asker bize dönüp. " önce söylemedi , ama onu oldurecegimizi söyleyince konuştu. Doğru mu söylüyor emin değilim ama tahmin ettiğimiz gibi Rusyada degilmisiz. " şaşırdık. " peki neden her yerde rusca yazılar var? " dedi Albay. Asker tekrar adamla konuştu. "Bunu söyleyemem diyor" dedi. "Ne demek soyleyemiyor. Hemen söylesin yoksa söyleyebilecegi bir ağzı kalmayacak " dedim. Benim bagirmamdan olayı anlayan adam , askere bir şeyler söyledi. Konuşması bitince asker bize dönüp " burada bir proje yürütülüyormus. Bizden önce de buraya fransız bir timin getirildiğini söyledi. " kafamda olaylar sekillenmeye başlamıştı. Artık tek düşüncem , alabildiğimiz kadar bilgi ve dosya alıp burdan bir şekilde kaçmakti.