kimim kaldı

Mahvettin bizi be cüneyt kocaman adamlardık ama orda hüngür hüngür ağladık kimseyi giblemeden. Sadece cüneyt için ağladık be bu güzel kardeş için ağladık. Yüzümüze baksak daha kötü olucaz biliyoruz. Yaslandık omuz omuza belki saatlerce hiç konuşmadık. Hastane personeliyle git gel aramızda iyiydi çay bile ikram ettiler sağolsunlar ogün ne sınav kaldı aklımızda ne ev ne bark hepsi feda aysel teyzeye ama biliyorduk gidicek canı tutamazsın...