Ölüm ilanlarında kendi fotoğrafını arayan tatlı hergelenin biriyim kodlanmış gibi uyuyorum tamamen, kodlanmış gibi uyanıyorum. intihar etmek fikri her an fırlayacakmış gibi gerilmiş duruyor bir köşesinde aklımın. bastırmak için çiçekler böcekler hayat güzeller seramonisi yapıyorum kendime. iyi geliyor bazen, erteliyor, çocukları düşünmek, onların büyümelerini görmek, biraz iyi şeylere umut etmek. ama yoruyor artık. hızla böyle giderken fren boşalıyor. zincirleri atıyor bigibletin. ipleri kopuyor uçurtmaların. kafa dağıtacak seyahatler planlıyorum, uzak şehirler, aç kalmalar, sokakta yatmalar, türlü köpeklikler. her şeyi detaylı olarak planlıyorum ama maddiyat bazen ereksiyon halinde kalkmış gibini sallıyor. gibime gidersin demenin yaşam şartlarına bağlanan geçiştirmesi mi artık, o bir günü hep beklemek mi artık yaşamak, bilmiyorum. bir şeylerin reisi olayım diyorum. bir şey kolları üyeliğinden başkanlığına. ya da tribün lideri. bilmiyorum, ya da daha rezil. ama her fikir bir son gibi intihar etmek fikrine dayanıyor. zorluyor ve kırılacak. fotoğraflarımdan birini seçiyorum hangisi güzel durur, şüpheli intihar manşeti altında. yağmur yağar belki. yine güzelleşmem belki. böyleyim işte. nasılsın dersen böyleyim tam olarak. yarasını başkalarına gülerek gösteren binin tekiyim. mağdur olabiliyorum bunu yaparken, çok acı çekmiş olabiliyorum. iyi rol kesiyorum. iyi yeniliyorum. ah benim sevdikçe durmadan iltihap toplayan kalbim diyorum. gösterdiğim yaralar geçse de gibeyim geçmese de gibeyim diyorum.
içimdeki o çocukla konuşuyorum kimi zaman
Uzandığı yerden kalktı,karşıma dikilip her geçen gün siyah’a çalan gözleriyle ruhsuz ruhsuz uzun bir süre baktı.
‘Ne var hoze’ dedim.
‘Neden içiyorsun’ dedi.
Kafam uyuştuğu için saatlerce duvara baktığımı biliyordum,kafamı kaldırdım,’bilmiyorum’dedim.
‘Körkütük on iki metre kare odada, yanmakla sönmek arasında gidip gelen lambanın altında,neden içiyorsun,diye tekrarladı.
Sıkıla sıkıla tekrardan kafamı kaldırdım,’içimde ölmesini istediğim insanlar var’dedim.
‘Ölüyorlar mı ? dedi.
‘Yok,ben ölüyorum’ dedim.’Ben ölünce onlarda içimde ölecek’ diye uzattım.
‘Madem ölmelerini isteyecektin,neden yaşattın ki içinde’ dedi.
Sadece adımı bile unutmaya yetecek kadar içtiğimde, karşımda beliren şizofren bin yanım benden daha akıllıydı.
‘Kafa açıyorsun hoze’dedim. Tebessümün yargılarına boğuldum o an.
‘intihar’a ne dersin ? ‘ dedi,ciddiydi.
‘Olmaz dedim, yükseldim,henüz bitmemiş savaşlarım var dedim,Yarım ağız dolusu kelimelerle.
‘Çocukluğunu bin ettirenler kazanmadı mı o savaşları ? dedi.
Küçükken sofra başında ağlarken zorla birşey yerken boğazımıza takılan lokmalar olur ya,acı çekersin,boğulursun,boğazımda o acıyı hissettim.Ağlayamıyordum,gözlerim yanıyordu,boğazım düğümleniyordu,gibtiğimin görme bozukluğu olan o gözden damlalar gelmiyordu.
‘Neyse dedim hoze,neyse
intihar öncesi pgibolojik olarak rahatlamış ve huzura ermiş insanlar gibiym. Toparlanmaya çalışmak benim için gerçek bir cehennem deneyimi olacak biliyorum.O yüzden bıraktım
Kafa gibtim hakkınızı helal edin

http://imgim.com/WYrNrq.png

http://vocaroo.com/i/s0JslFkAgBDs
http://vocaroo.com/i/s1QuNAMr1VOZ