Ayağımda inci marka ayakkabılarımla yürüyordum, elimde Parliament marka sigaram tam dudaklarıma zütürüp o beyaz dumanını içime çekecektim ki... Yolun kenarında "Abim, güzel abim, sileyim ayakkabını abim, kara boya atayım canım abim." diyen bir dümbelek kafa dikkatimi çekti. Bir tiksintiyle yaklaştım ve gözlerini aradım. Ağzı burnu anlam veremediğim bir siyahlık içerisindeydi. Güzel Amerikan filmlerindeki kahraman askerlerin suratına sürdüğü şeylere benziyordu. "Ne oldu adam?" dedim. Yine aynı acıklı ses tonuyla, "Abim, gönlü güzel abim, ayakkabın diyorum, boyayam abim." dedi. içimden bir cinlik geçirdim. Benim ayakkabılarıma laf eden bu minik fakiri cezalandırmalıydım. "Tamam." dedim. "Ne yapmalıyım?" O da dedi ki "Koy ayağını şuraya abicim koy da paklayım bir güzel." Biliyordum elbette oraya koymam gerektiğini ama bu fakirin konuşma şekli hoşuma gitmişti. Ezik bir insanın konuşması benim gibi elit tabaka insanının hoşu... amk zengin hikayesi yazmaktan vazgeçtim amk giberim yaşasın sokakta ayakkabı silen kardeşlerim, simit satan amcalarım, ama ölsün yalancı dilenciler!