Dersimiz boş sayılırdı ama hoca dışarıya çıkartmıyordu bende pencere kenarından dışarıyı izliyorum. Meliste ordaydı biranda kapıya doğru yöneldi ve yürümeye başladı. Hocadan izin aldım ve koşarak dışarıya çıktım. Daha varmamıştı kapıya ben ondan önce vardım ve onu görmemiş gibi yaptım okulun kapısını çaldı ve açmaya gittim.

M:Teşekkür ederiiiim. (Gülerek)

Gene kitlenmiştim ama bu sefer cevap verebildim.
S:Rica ederim. (Gülümseyerek)

işte o an hayat enerjimin yeniden dolduğunu hissettim. Sınıfa gülerek girdim. Buse ve Melih farketti.
Melih hemen yanıma geldi oturdu ;

B:Ne oldu niye mutlusun bu kadar ?;
S:Melis’e kapıyı açtım o da teşekkür etti.
B:Bunun için mi ?
S:Daha ne olsun ya bana birşey söyledi,onu yakından gördüm.
(Acıyan gözlerle baktı bana ama belli etmemeye çalışıyordu bunu sürekli gülümsüyordu.)
B:iyi bakalım artık koridorda falan görüsen gülümse ona.

(Yapamazdım utanırdım ama o an mutluluğun verdiği etkiyle tamam zaten öyle yapacağım demiştim.)