Gene haklıydı ama şans dediği o şey bende yoktu işte hiçbir işim istediğim gibi gitmiyordu. Ortamdan gitmeyi düşündüm onun gibi .
Kıyas yaptım aramızda onun yan sınıftaki en yakın arkadaşı Halimeydi Melis’in en yakın arkadaşı. Benim yan sınıftaki arkadaşım Murat’a söylesem yapardı birşeyler hem en yakın arkadaşlarımdandı hem de Melisle yakındı biraz ama söyleyemezdim, utanırdım.Hem kızın sevgilisi vardı zaten görmüştüm onları.Çıkmazda kalmıştım beynimin ,kalbimin, ruhumun acıdığını ,yandığını hissediyordum. Herşeyden çok sevdiğim kız her an çevremdeydi ama ben hiçbirşey yapamıyordum.
Melis’in kendi sınıfında Çağrı ve Mehmet adında yakın olduğu 2 çocuk vardı. Aşırı yakınlardı ne zaman görsem yanyanalardı Çağrı arkadaş gibi davranırdı ona genede sevmezdim onu kıskanırdım işte ama Mehmetten nefret ederdim yavşağın tekiydi ne zaman görsem Melisle uğraşırdı ilkokul çocuğu gibi ya saçını çekerdi ya kafasına vurur ya da daha başka şeyler yapardı bu yüzden nefret ederdim.
Ben daha konuşamıyorken onlar bu kadar yakınlardı.Özellikle sevgilisi olduğunu düşündükçe kalbimin yandığını hissediyordum.Ben onu sadece uzaktan izlemekle yetiniyordum sevgilisi ise onu öpüyordu bundan daha acı verici ne olabilirdi ?