Takmamıştım hızlı adımlarla çıktım mahalleden, biranda annemin söylediklerini düşünmeye başladım sinirlenmeyi bilmeyen ben en ufak birşeyde sinir krizi geçiriyordum artık. Dershaneye devamsızlık yapmayan ben 2. Dönem 37 derse girmemiştim. Kendimi sorgulamaya başladım ben ne yapıyordum bir kız için değer miydi bütün bunlar ? Cevabını vermem uzun sürmedi evet değerdi, konu Melis ise herşeyi yapardım.
Etrafıma baktığımda Melis’in evinin oraya gelmiştim. istemsizce yürüdüğüm yollar beni Melis’in evine getirmişti belkide sakinleşmek için gelmiştim biraz, huzuru bulmak için.
Yanımda hiçbir zaman olmadı ama ruhu hep benimleydi sanki onu düşündükçe sakinleşiyordum. Park gibi bir yerde oturdum zaman öldürdüm biraz sonar kalkıp eve gittim.
Annem kapıyı açtı doğal olarak sinirliydi hiç birşey demedi içeri girdi .Bakışlarıyla yapmıştı yapacağını.
Yatağıma uzandım telefondan Melis’in fotografını açtım hayal kurarak uyudum. Gerçekte yaşayamadığım şeyleri beynimin derinliklerinde yaşıyordum hem de tüm ruhumla.