Umut edip yumuşar diye bekledim de bekledim ama bana hep sert davrandı her seferinde gitmemi söyledi ama ben her seferinde kovmasına ragmen sokakta kapının önünde bekledim, hiç gitmedim hep bekledim,oda pencereden ara sıra bana bakıyordu yada fatma abla bakıyordu biliyordum beni seviyordu ama kendisine yediremiyordu bu olanları,o yüzden benimde acı cekmemi istemiyordu...

Okuluda bırakmıştım, işede gitmiyordum sadece selma için cabalıyordum her gün ağlıyordum her gün selmamı ağlarken yakalıyordum, susturmaya,unutturmaya çalıştırıyorum ama işe yaramıyor bir şeyler hep hatırlatıyor...

Cocuklara artık nefretle bakıyor cocugu olmasını istemiyor, Artık gülmüyor, ikide bir yaşamak istemiyorum diyor kendisine bir şey yapar diye korkumuzudan yanından ayrılamıyoruz! Artık kimseyle konuşmuyor susuyor aglıyor yemek yemeyi bile zordan yaptırıyoruz!

Yavaş Yvaş Ölüyor sevdiğim yavaş Yavaş öldürüyordu bizi!

2.yılımız olacaktı ona göre coktan ayrılmıştık ama ben hala bittti dememmiştim ve 2. yılımızın şerefine yemek yemeye gitmeyi düşünüyordum

edit:Şukulayın kardeşlerim varlıgınız belli olsun