burda günler hep aynı geçiyordu.
anne lepistesle iyi arkadaş olmuştuk ama bir sorun vardı.
anne lepistes nasıl doğurmuştu?
onu kim hamile bırakmıştı?
bu sorular kafamı kurcalıyordu.
bir yandan da kendi annemi düşünüyordum.
arada sırada diğer balıklar annemi sorarlardı sizene annemden huur çocukları der ve hemen oradan uzaklaşırdım belkide anne kavramı benim için muallaktı. hiçbir zaman kafamda çözemediğim bir denklemdi.
günün en güzel saati olan ülker çubuk kraker ikramı sırasında televizyondan öğrendiğim rakında balık olsam şarkısını ezberlemiştim ve onu söylüyordum.
anne lepistesede şarkıyı öğretmiştim artık bana o söylüyordu.
evet özel şarkıcım vardı.
anne lepistes bana mugibi söylediği sırada rakı niyetine ülker çubuk krakerlerimi gömerdim , e zaten balıktım yani demeyin keyfime.
böyle keyiflendiğim anlarım vardır.
ülker çubuk kraker sayesinde gelişen üstün aklımın yardımıyla diğer balıkları kullanırdım ve kendime eğlence çıkarırdım.
çok akıllı , kaslı ve adonisliyim teşekkürler ülker çubuk kraker.