9. sınıfım sokaklarda geçmişti ve sınıfta kalmıştım. aklımda o vardı. ama konusmuyorduk 1 yıldır. o sene öyle sokaklarda keş arkadaslarımla geçti beyler. su anda bile hayatımdaki en güzel dönemin o 9. sınıf dönemi olduğunu dusunuyorum. iyiki yaşamışım o dönemi. çok şey kattı bana o dönem. memnundum hayatımdan. evdekilerde çok kızmamıştı. sadece sigara içtiğimi öğrenince annemle babam ağlamıştı. bir şey dememişlerdi çünkü beni buna ittiklerinin farkındaydılar. o seneden sonra biraz daha üstüme düşmeye başladılar beyler. daha bi önemsediler sanki. çünkü yavas yavas kaybettiklerini anladılar. ama ne farkeder ben bir kere o sokağın tadını almıştım

özgürdüm sokakta 2 sene hayatımı pgibolojimi gibip sonra geri benim üstüme düşeceklerdi ha? yok öyle bir şey cezalandıracaktım onları. ama nasıl? aklımda bu soru vardı. benim başarımı ve nefsime hakim olmamı severlerdi. bende o sevdikleri şeyi ellerınden alacaktım. başarılı olmayacaktım ve nefsime hakim olmayacaktım. onlar nasıl beni mutsuz ettilerse bende onları öyle mutsuz edecektim.

yaptımda ve pişman değilim. çünkü babam hiç bir zaman o kodumun alkolünü bırakmadı. bende o bırakmıyorsa ben başlarım dedim ve basladım.