Sene 2010.hayatıma giren ilk kizla iliskimizde 1 yili geride birakmisiz.her sey iyiydi ama o baska sehire gitti felan derken aradan 1 ay gecti konusuyoruz ama klagibtir gozden irak olan gonulden de irak olur.<br>
<br>
Bi seyler anliyosunuz tabii ama konduramiyosunuz.bi ara aramiz yine duzeldi iyi konusuyoruz gidip gelme planlaei yapiyoruz o derece.<br>
<br>
O donem birgun annem: &quot;ara bakayim sevgilinle konusayim&quot; dedi. heyecanlandim itiraz ettim tabii ama annem kirilmasin diye &quot;tamam arayip hoparlore vereyim oyle duy sesini ama sen konusma dedim&quot;tamam dedi. aradim 2 dk felan konustuk sonra babam girdi odaya annem hemen sus deyip oturttu.12 dk havadan sudan konustuk annemle babam da sevincli tabii.ama ben huzursuzum cunku kiz soguk konusuyodu.<br>
<br>
Sonra kiz : ya aslinda aradigin iyi oldu ben de sana bi sey soylicektim de aramaya cesaret edemedim dedi. uzak sehirlerde olmuyo ayrilmamiz en dogrusu dedi.<br>
<br>
Beynimden asagiya kaynarsular dokuldu. kafami onume egdim. kizin bunu soylemesinden cok bu olaya annemle babamin da tanik olmasiydi. biliyordum ne hissettiklerini bana muhtemelen aciyarak bakiyor, annemin gozleri doluydu ama ben bakamiyordum. nasil baksaydim ? Bugunden itibaren annemin babamin gozunde hic gitmeyecek rencide olmus huzunlu bi adam silueti belirdi. bundan mutevellit yaptigim herhangi bir yanlista bana aciyarak bakacaklardi.<br>
<br>
Tum bunlari dusunmem 10 saniye felan surdu. telefondan bikac &quot;alo alo&quot; sesi geldi.bi sey diyemedim kapattim. odama gittim.o gunden sonra hep guclu olmaya calistim annemin babamin gozunde.bu imaj ne derece gitti bilmiyorum.<br>
<br>
o gune donsem boyle bir sey yapacagima telefonu gotume sokardim