Artık bu kadar düşünce yeter diyip sandalyesinden kalkarak zili çalmış kapıya yöneldi ve hastasını karşıladı.Tek başına gelen genç Andiç e gülümseyerek selam verdikten sonra içeri geçip oturdu . Tanışma merasimini kısa keserek Andiç o klagib soruyu sordu :
- Buraya geliş sebebiniz nedir ?
Genç derin bir iç çekerek:
- Sürekli ölümü düşünüyorum , hayatta hicbir şey bana cazip ve yaşanmaya değer gelmiyor . Bu dünyada yaptığımız davranışların bıraktığımız hatıraların hiçbirini öldüğümüz zaman hatirlamayacagiz. Bizi hatırlayan ve ölümümüze üzülen insanlar olsa dahi hiçbirini görmeyecek ve hissedemeyeceğiz. O halde yaşamanın ne anlamı var ?
Andiç gençin bu konuşması sonrası hayret içinde kalarak kendi gençliği göz önüne geldi ve babasından daha çok sevdiği gençliğindeki pgiboloğu Mustafa Beyi hatırlayarak duygulandı.