Dostum sen hırsını kaybetmişsin ve dünyaya öyle bir küsmüşsün ki kendine olan inancını öyle kaybetmişsin ki artık tam da kapitalist düşümcenin eti kemiği olmuşsun. Tökezlediğin an kendini yerde bulmuşsun ve her şeyin merkezini bulduğunu idda ediyorsun. Fight clubi izlemeyen yoktur. "Yakındık durduk" diyorsun iş yakınmayla olmaz. Herşeyin özü çalışmaktır ama bunu derslerine asılmayla ya da anana babana efendi bir evlat olmakla alakası yok. Rock yıldızı mı olmak istiyorsun? O halde onun için hayatını verecektin. Öyle hem rahatım iyi olsun hem başarılı olayım o zaman rocknrolla! olunmaz... Parasızlıkla boğuşurken bile gitarın üzerine gidecektin. Hem işlerde çalışıp hem de sokaklarda gitar çalacaktın. Çevren mi yok? zütünü terletip ısrarla kendini kabul ettirecektin. Hadi hiçbiri olmuyor bizzat kendin çevreyi kuracaktın. Fight clubin anlatmak istediği şey kapitalist bu dünya batsın bu dünya değildi. Özgürlüktü asıl anlatmak istediği yegane şey. Özgür olmaksa basit bir şey değil. Özgürlüğünü kazanmak için bazı şeyleri feda etmen gerekirdi. Gitarını alıp sokaklara inmen gerekirdi. Dibe batabileceğini bilsen bile buna katlanacak cesareti göstermen gerekirdi. Ama sen naptın? Hem derslerine çalışmadığın gibi başka şeyleri bahane ederek hayallerinden uzaklaştın. Param yok dedin yüzünü astın, babam öldü dedin hepten yitip gittin. Şimdi de asgari sigortayla çalışıyor hala kefaret öder gibi dört duvarların ardında saklanıyorsun. Oturduğun yerden biran önce kalkıp hayallerin uğruna yola çıkman lazım. Yoksa hayatının sonuna kadar kendi hayatına, kızlara, gerçekleştiremediğin hayallere ve fight cluba söverek geçireceksin. Seçim senin.