Edit: Yazı alıntıdır haberiniz ola sonradan hırsız demeyin. Atamızı andığımız şu günde hüzünlere gark etmiştir bu yazı.

nice nice mutlu yıllara !

diyerek doğumgününü kutlayabilmek isterdim atam. cumhuriyeti emanet ettiğin gençler olarak sana verebileceğimiz en güzel hediye, kanla kazanıp bize miras bıraktığın bu topraklarda barış, huzur ve refah içinde yaşayabilmekti aslında. çok da zor değildi aslında yapacaklarımız: karşımızdakine saygı duyacaktık, dürüstçe ve kafamızı kullanarak (yani akla, bilime, sanata önem vererek) çalışacaktık. 90 yıla yaklaşan cumhuriyetimizin şimdi geldiği noktayı görünce kahrolmamak elde mi?

farklılıklarımızı zenginlik olarak görüp, bu zenginlikten doğacak birlikten beslenebileceğimiz bir ülke mümkünken biz ne yapıyoruz? bırak birlik olmayı, ayrışabilecek her şekilde ayrıştık birbirimizden. türk-kürt, alevi-sunni, sağ-sol gibi geleneksel ayrımlar bize yetmedi, darbeci-liboş, laikçi-dinci, esadçı-ösocu, fenerli-cimbomlu gibi bulabildiğimiz her şekilde ayrıştık. farklı olanı kah kuytuda sıkıştırdık, kah otelini yaktık, kah okuldan işten attık. geldiğimiz noktada, en ufak bir konuda bile birlik olamayan bir 77 milyon haline geldik.

bilime, sanata önem verip zenginleşelim derken ne yaptık peki? osmanlı'nın sanayi devrimini kaçırdığı gibi bilişim devrimini kaçırdık bizde. yaratıcı düşünce yasak, bilimsel eğitim yasak çünkü. din eğitimi matematikten önemli bugünlerde, en büyük bilimsel araştırma kuruluşumuz papaz eriğini imam eriğine çevirmekle meşgul. bilişim devrimi yerine toki devrimi yapıyoruz biz. sanat eserleri ucube denilerek yıkılıyor, gerçek sanatçılar baskı görüyor, saray sanatçıları ise propaganda ile çorbasına bakıyor.

"yurtta sulh cihanda sulh" dedin ama, iç savaşımız yetmedi, dünyayı karıştırmaya çalıştık, maalesef de başarılı olduk. mısır, suriye, libya... hepsinin kanı bulaştı elimize. ölen suriyeli çocuklar, parçalanan aileler, yıkılan şehirlerin vebaline ortak olduk.

"nice nice mutlu yıllar atam!" demek isterdim ama, i