Bi pazar günü sahil kenarında boş boş gezerken rastadım ona. Ellerini çenesine bastırmış belli ki bişeyler düşünüyordu. Yavaşça yanına sokulup merhaba dedim. Kafasını kaldırıp o tatlı gülümsemesiyle merhaba dedi. Tam sözlük hakkında konuşacekken sus dedi biliyorum. Dumur olmuştum. Nasıl bilebilirdi ki. Gözlerime baktı ve muallak muallim dedi, dedi sensin di mi? Ben sadece kafamı sallayabildim. Nutkum tutulmuştu. Elimden tutup banktan kaldırdı beni. Gel dedi seninle bi kahve içelim. iki sokak ötedeki dostlar kıraathanesine soktu beni. Hala elimi tutuyordu ki buda okey oynayan amcaların dikkatini çekmiş, kendi aralarında cıklaşmaya başlamışlardı. Bense kalbimde bi sıcaklık sadece susarak ilerliyordum. Kafasını hiç çevirmeden kahveciye o narin parmaklarını havaya kaldırıp iki kahve dedi. Söylemeliyim beyler çok cooldu (: Bana devletin geleceğinden, sosyotrendden,ismail alpen ve umut kullar arasında seçim yapamadığından bahsedip durdu. Bense sadece hayran hayran izledim onu..

Uzun olmasın bi iki part daha atarım