restorana girdim. mustafa abiye falan selamımı verdim. işe koyulacaktım aklıma kız geldi, mesajıma cevap verdi mi diye falan bi bakayım dedim. aldım telefonu, baktım mesajlara yok gelmemiş mesaj falan. uyuyordur ama insan neden yazmıyor diye düşünmüyor değil. uyuduğundan eminim de yine de insan bilemiyor. neyse işte saatler çalışarak geçti. iş çıkışı telefonuma bakmadım. unuttum yani bakmayı. giyindim üstümü falan, kapıdan çıktım karşı da kim beklese dersiniz. melisa karşı da oturmuş beni bekliyodu. gittim yanına

b: neden içeri gelmedin.
m: ya aslında yeni geldim sayılır, içeri girip dikkatini dağıtmak istememiştim.
b: sen ne düşüncelisin öyle hahahahah.
m: telefonuna neden bakmadın, merak ettim seni.
b: ya baktım aslında da çalışırken baktırmıyolar biliyosun, çıkışta da çıktıktan sonra bakıcaktım işte ki sana rastladım. bişeyler yapmak ister misin.
m: olur, ne yapalım.
b: bize gelmek ister misin evi gösteririrm sana hem.
m: olur olur, yemek var mı evde karnım çok acıktı.
b: yok sanırım ama ben sana güzel bi makarna yaparım hemen.
m: tamam hadi yolu göster.