Abimin verdiği paralar ile birlikte babamın az da olsa
verdiği paraları biriktirip beşiktaş forması almıştım.
O gün çok mutlu olmuştum.

Yine babam kızmıştı ama yine mutluluğumdan
bir şey çalamamıştı...
Lise 1 in ilk dönemi yine karneye sıçmıştık.
1 lerden ordu olsa ABD ye kafa tutardı belki.

Babam artık alışmıştı dövmedi ama daha acısını
yaptı ve her zaman ki gibi hayallerim ile
dalga geçti ve beni hayallerimden biraz uzaklaştırdı.

Ama yine hayatta mutluydum.
Şey bide bir kızdan hoşlanmaya başlamıştım.
Yalnız lise hayatımda tek bir kere gidip hislerimi
söylemedim.

Bu durumda babamın etkisi vardı.
Bir de abimin öğüdü vardı.

Karneyi aldıktan 2 gün sonra
babam yanına çağırdı işte;
"Sanayide sana iş buldum yarıyıl ve yaz tatillerinde oradasın anladın mı?"
"A-n-ladım" dedim ama baba diyemedim.

Fakat olmaz baba diyemedim.
isetmiyorum baba diyemedim.
Abim gelmişti biraz babamı ikna etmeye çalıştı ama
abime de sert yapınca onaylanmış oldu.

Söyledikten 2 gün sonra gittim dükkanda
çalışmaya başladım.
Haftalık 15 tl verecekti ve yemek verecekti.
Patronun ismi Aydın.

Aydın abi ile tanıştım, konuştum işte.
Yarıyıl tatilimi sanayiden eve evden sanayiye
diye geçirdim.
içine kapalı bir çocuktum.

Okullar tekrar açılınca mutlu olmuştum.
Elime geçen en fazla 3 liraydı.
Abim gelince yalan yok 5-6 lira oluyordu.

Cebimde ki parayla su,simit alırdım.
Geri kalan 1 tl ile belki yarın vermesse
su için kalsın derdim.
Yazın o parayla bilen bilir meymuz alırdım.
tutukulu bir şekilde yerdim.