TREND MAKSADI YOK DiREK YAZACAĞIM 1-2 KiŞi OKUSA BANA YETERLiDiR.
GÜNDÜZ AÇTIM AMA TAM HAZIR DEĞiLDi ŞiMDi SERi BiR ŞEKiLDE ATACAĞIM

ÇÜNKÜ SONUNDA VERMEK iSTEDiĞiM BiR MESAJ VAR
HiKAYE BiTTi ÇÜNKÜ SiZiN iÇiN 1 SAAT ÖNCE YAZDIM

ALLAH AŞKINA ŞURAYA DA BAKIN

> (bkz: ugurmert31in yardıma)

Beyler çok kısa olacak çünkü bu durum hala devam ediyor.
En fazla 6 part olur diye düşünüyorum belki 10 da olabilir
Babamı seviyorum ama içimden seviyorum.
Daha önce çok kısa bir şekilde bahsetmiştim babamdan
(bkz: benim katilim babam)

ilk önce "benim katilim babam" okursanız daha iyi olur fakat mühim değil.

Yıl 2003 annemde kalp yetmezliği vardı.

Akşam 8 gibi rahatsızlandı ve hastaneye kaldırılmıştı.
Babam ile fazla muhabbetimiz yoktu çok ciddi ve sinirli birisiydi.
Mesleği ne derseniz "kaynakçı" dükkanımız vardı ben 10 yaşında falan iken dükkanı satmıştı.

Annem 1 temmuz günü hastalığın en kötü günlerini geçirdi ve 24 temmuz 2003 yılında vefat etti. işte evde taziyeleri kabul ederken anladım o gün işin ciddiyetini.

inanın yüreğimde yeri hiç bir zaman doldurulamayacak bir boşluk
oluştu.

Benden 4 yaş büyük bir abim var.
Oda o zaman lise 2 ye gidiyordu.

Taziyeye gelenlerin olduğu odadan çıkarak, kendi odamıza geldik.
Abim kendi yatağına oturdu ve yüzünü kaldırdı.

ilk defa onu öyle çaresiz gördüm.
Ben ise şimdi ne olacak diye düşünüyorum.

Dayım geldi, ağlamıştı belli ama yüzünü gözünü suyla yıkamıştı.
Geldi sarıldı işte bundan sonra sıkıntınız olursa her zaman
beni çağırın falan dedi.

Akşam vaktine kadar gelen ve gidenler oldu.
Sonra ev bomboş kaldı.
Daha önce sadece 1 kez evden giden annem, babam ile tartıştığı için
gitmişti.Şimdi ise kalıcı olarak gitmişti.

ilk defa,ev çok yabancı geldi.
Çok sessiz sanki terk edilmiş gibiydi.
Yatakodasının kapısını aralayıp baktığımda babamın
ağladığını çok net duydum.

ilk defa tanık olmuştum babamın ağlamasına.

Abim polis demiştim eğer düşünen varsa şuraya bakabilir;
(bkz: pöh olmak)