Ağlamaya peşine gülmeye başladı. Gözlerime bakıp iyi ki varsın dedi. 3 gün sonra yani tam bi yıl sonra onu ilk gördüğüm gün kola çekirdek yapmaya zütürdüğüm yere zütürecektim. Onu tanıdığım ama o gün yapamadığım şeyi onunla yapacaktım. Tam bir yıl sonra. Sahile indik o gün yacaşça yürümeye başladık. işte o anda frenli kopmuş bi araba yoldan çıktı ve ikimize birden çarptı. Ben 1 ay sonra uyanmıştım. Ailem, nisan,ahmet, serhat bana bakıyorlardı. Onu sorduğumda hepsi sustu. Anladım ama o an ağlayamadım bile. Kader onu elimden almıştı. Sadece sustum iki gün. Sonrasında taburcu olup mezarına gittim tek başıma. 1 gün boyunca ayrılmadım ordan. Sadece ağladım. Üzerime yağmurlar yağdı o gün. Onunla beraber ıslandık o gün. Gözyaşlarım yağmurla beraber toprağa karıştı o gün. Benim kalbimi benden koparan adam hapisteymiş öğrendim sonradan. iki kişiyi öldürmüştü o gün. Bi aşkı öldürmüştü bilmeden. O günden sonra 3 sene geçti. Hala her gün mezarına uğrar ona şiirler okurum ona gündüzleri. Geceleriyse o benim rüyalarıma misafir olur, benimle sohbet eder. Hayatına devam et der bazen çatıl kaşlarla. Ki en sevdiğim hali odur onun. En tatlı hali. Benim 1 yılım kayboldu hayatımdan. Sonrada tüm ömrüm. Artık sadece ölümü bekliyorum ona kavuşmak için. Hayat sahnemde rolüm bitmiş ama perde hala kapanmamıştı. Ben sadece ona kavuşmayı bekliyordum. Günüm gelince yanına gidip ona yeniden doya doya sarılmak..