Beni döven adam aynı mahallesinden beraber büyüdüğü bi arkadaşıymış. Bi kaç senedir karşılıksız bi aşk bekliyomuş. Selininde uzun zamandır sevgilisi olmadığından böyle bi olay başına ilk defa gelmiş. Adamın adı vedat 21 yaşında fabrikada çalışan mahalle ortamında büyüyen kendince aşkını savunan biri kendince. Bu konuya katıksız kaldım. Yani biraz da dayak da yedim tabi * . Açık bi eczahane bulup pansuman işlerini hallettik. Yol boyu özür dileyip durdu. Ne kadar alttan almaya çalışsamda suçluluk hissediyordu. Benden mini bi özür dilemek için iki üç gün sonra buluşmayı istedi. Kabul ettim, düşünmeden ki bu durum beni endişelendirmişti çünkü bu durumlardan elimi ayağımı çekeli uzun süre olmuştu. Ama selinde beni ona çeken bişeyler olmuştu. Sanki onunla gözgöze geldiğimde beynime gitmesi gereken sinir iletileri kalbime gidiyordu. Konuşurken dilimden çıkacak bi yanlış kelime onu kıracak gibi özenle seçiyordum tüm kelimelerimi. Aklıma gelen durum olabilirmiydi bu? Sevmek? Daha önce kimseyi gerçek manada sevmemiş biri için cidden heyecan verici bi durumdu bu. Şansımı denemek istiyordum. Hayatımda bi mutluluk. Kim bilir belki bu sefer mutluluk beni bulmuştu..

Beyler dersteydim hoca salmadı arada vermedi kusura bakmayın