10 yıl sevdim beyler. Sadece iki üç ay sevgili olduk o da ben yatılı lisedeyim diye yürütemedik aq. Çok acemilik yaptım kıza ilgi zehirlenmesi yaşattım. Görüşemiyoduk ben de bu eksiğimizi cahilce mesajlarla falan kapatmaya çalışıyodum. Sevgilicilikti yani.
Ve ondan sonra da hiç bir kıza yaklaşamadım. Bana beni sevdiğini söylemiş olan tek kızdı. Yeşildi gözleri. Onlayken de dünya yeşildi. Çok az sarıldım çok az kokusunu çektim içime. Elini azıcık tuttum. Gitti gri oldu. Ferre bağımlısı oldum.
Hasta oluyodu duyuyodum. Sevgilisi oluyodu görüyodum. Okulunu değiştiriyodu dertliydi biliyodum. Sabahlara kadar insanlardan bahsediyoduk. Kendi idealarımızı yaratıyoduk. Ben özlüyodum. Sıkmıyodum hiç. Çünkü biliyodum ki sıksam hepten gidecekti. Belki beni özler diye bekledim gelmedi özlemedi. 2015'te doğum gününde muhabbetimizi özlediğimi söyledim konuşmaya başladık. Ama arkadaştık acıydı. Sınırları kesin çiziyodu. Hep bi melankoli vardı aramızda. Sesini duymaktan korktum neden bilmiyorum.
2016 15 günden az bir süre önce samimi bir doğum günü mesajı ve her şey değişti:
-Kesinlikle olmayacak biliyosun demi
-Korkutucu muyum bu kadar. Öcü müyüm kızım ben. Sadece bi doğum günü mesajıydı,
-Ben önlemimi alayım dedim de...
-Sen nasıl bir imtihansın ya... Neden korkuyosun bu kadar??

Cevap yok...
-Sana diyorum???
Cevap yine yok. Telefonu kapattım geldiği gibi okumak istemiyodum mesajı. 6 saat sonra bir mesaj gelmiş:
-Neden korkuyosun ne demek?
-Boşver ya sen doğumgünü mesajımda gönderdiğim bestemi dinle hoştur.
6 - 7 saat sonra bir mesaj daha gelmiş
-Kafama takıldı neden korkuyosun sorusu. Neden korktuğumu söyleyim. Hayatımda ciddi biri var ve evlenme kararı aldık... Senin böyle şeyler düşünmen hoş değil.

Ben iptal haliyle sesini duycam korkcam demedim aradım. Sesi nodülsüzdü ve gülücükleriyle hatırladığım o ses: Alo dedi gergin bir sesle.
-Ben zorba değilim, seni öldürürüm demek için de aramadım. Doğru söyle biri mi var?
-Evet
Sessizlik...
-Dua ettik olmadı, sevdik olmadı. O zaman bana sessizce gidip, sessizce yaşayıp, bi yere sessizce düşüp ölmek düşer. Çok seviyorum lan s...
derken ağlamaya başladım kapattım suratına. Bi daha konuşmasak daha iyi demiş.
Ben napayım şimdi: Şiirlerimi napiyim oğlum. Resimleri napayım.
Alın size yazdığım şiirlerden sadece bi tanesi umut yüklüdür:
•
• Renkler**

Bugün eski yaralara dokundum,
Kanadı durduramadım...
Asumanla kandırmaya çalıştılar beni,
Hayır illede yeşil dedim.
Ne mavi, ne turuncu, ne mor, ne pembe...
Karayı yeşil alacak, göreceksiniz...

Kara, yeşille beyazlar mı? Olacak!
Huzur! diye kaybettiğimiz günlere güleceğiz.
Seni yakandan yakacağım...
Kuşlar gelecek izleyecek ve hatta imrenecek.
Yeşil karayla beyazlayacak, ibadet olacak hatta...

Bir gün gerçeğimiz olacak,
Elif gibi, Yiğit gibi...