Muhabbet böyle böyle büyüdü gitti, dudaklarında bal akıyordu, onunla konuştukca konuşasım geliyordu, baya uzun zaman konuşmuştuk ki camiden amcaların cıktıgını gördüm muhabbete o kadar dalmıştım ki namazı ve cüzü kaçırmıştım.. Sonra en son babası cıktı camiden;benim gitmem lazım dedi yarın yine gelecek misin dedim bilmiyorum sonra görüşürüz dedi ve gitti...

Bende evin yolunu tuttum kafamı yastıga koydum uyumak için ama uyuyamıyordum bir türlü, aklımdan cıkmıyordu gördüğüm o güzellik adı almila ahhh almila ahh cok seviyorum seni nerelerdesin neyse!

uyumak için cabalarken sabah olmuştu zaten hiç uyumadan kalkıp işe okula doğru yol aldım.. oructum zaten bir yandan huysuzluk bir yandan da onu cok özlediğimi farkettim iftarı değilde onu görmek için akşamı, geceyi bekliyordum.. Zaman geçip gitti yemek yenilir yenmez camiye gitmiştim lan daha saatt gece yarısı olmamış nereye, nerden bileyim ben gidiyordum işte daha erken gidiyordum ki onu görebilmek için ama o gün o hiç gelmedi..
telefon numarsınıda almamıştım...

Onu bir daha göremem diye korkmaya başlamıştım bile, bütün ramazan ayı boyunca onu bekledim belki gelir diye ama gelmedi her seferinde bir umutla gidiyordum caminin avlusuna ama bu sefer ne namaz kılmaya gidiyor nede cüz sürüyordum, dışarıda bekliyordum belki gelir de göremem diye, korkuyordum hemde cok korkuyordum onu bir kere daha görememekten,ama göremedim her gece bekledim ama gelmedin...

Ta ki seni o tozlu semtin sokaklarında yürürken görene kadar...

edit:Panpalarım yarın sabahın erken saatlerinde görüşmek üzere saat 9 da burada olacagım...
Esen Kalın