Ellerimi cozdu, asagi indirip iki cebinde pet sisede bulunan benzini odaya serpistirdi. Oda alev alev yanarken asagi indik hizlica. Kosarken yanimda olmadigini anladim bi ses geldi "Sinek! Benden bu kadar oglum, bunca zaman gitmeni istedim her seyi ayarladim ama gitmedin, seni yanlarina almadan birakmazlar bunlar, hakkim varsa helal et." Bir el silah sesi havada asili kaldi. Amcam yere yigilmisti ve kendisiyle de bircok sir topraga gomulmustu. Oldugum yerde kalamazdim. Nazi da bulamamistim hala. Ellerimle saclarimi yolmaya basladim. Cildirmistim artik. Cebimdeki kagitlara ilk gunden baslayarak her seyi not etmistim. Bunlari da evimde gozyaslarimla kagidi islatarak yazdim ve cebime attim. Sanirim nazi bulamayacaktim. En basindan beri kacio gitmek varken bu israr niyeydi Sinek Niye!! Pismanligimin faydasi yoktu ve ilk once kendini kaybettigini dusundugum hocayi aramaya basladim. Ezan, kendini surekli tekrar ediyordu ve bu benim iyice delirmeme neden olmustu. Once camiiye gidip sesi kapatacaktim ki hocanin da camiide oldugunu gordum, ama yaptiklari hic hos degildi. Bir sansari eliyle parcalamisti. O saskinligin icinde dahi bir koyde nasil bu kadar bu tilki benzeri hayvandan bulunur diye dusundum. Hoca arkasini donmustu ve etini cignemeye basladi. Sesi kapatamadan amcamin intihar ettigi yere kostum. Silahi kapmamla camiye girmem zaman almadi neredeyse. Onu orada goremedim. Teybi kapatip camiiyi aradim, yoktu. Ciktim disari, bazi pencerelerin ardindaki perdeler hareket ediyordu. Sinirden 1-2 cama ates actim. Sesim kisilana kadar naz diye diye bagirdim. Yoktu...

Bi 5 dakika musaade son kez, ellerim agriyor ya.