O haftasonu idil Karşıyaka'daki Amerikan Kültür ingilizce kursuna başladı , sahil tarafında olan. idil'de benim kadar ingilizceye alakalıydı. Ama bi türlü o ingilizce ruhunu yakalayıp şakır şakır konuşabildiği olmadı. Biraz daha kendini geliştirmek için kursa başladı. Benimde yazılmamı istedi , ama yazılamadım. Aynı saatlere denk gelen matematik kursum vardı benimde. Saatler çakıştı , gidemedim. Gitseydim de idil'i izlemekten olan ingilizcemide unuturdum zaten gereği yok.

Her cumartesi 8.30'da başlayacak olan kursa benim uykucu sevgilim geç kalma telaşıyla çoktan yazılmıştı bile. Her sabah geç kalmayacağı şekilde arayarak uyandıracak kişi kimdi , tabiiki de bendim. Her cumartesi sabahı 7.00'a alarm kurar önce yarım saat boyunca kendim uyanmaya çalışır 7.30'da da idil'i uyandırırdım. Her uyandırdığımda "Kıyamam bebeğim ya , benim için uykundan oluyosun" derdi. Sırf bunu demen için bile uyanırdım ki ben zaten , ne uykudan olması.

idil kursa gidip o gün öğrendiklerini not alıcaktı , gelip birlikte tekrarlicaktık planımız bu. Ama biz araya geldiğimizde ne ders kalırdı ne kurs. ilerleyen zamanlarda oralara gelicem.

Günler geçti , pazartesi oldu. O zamanlar ekranı kasıp kavuran Ezel var atv'de. idil'de Ezel'in hastası beyler anlatamam. Kenan imirzalıoğlu'na hayran. Ulan bide üstüne o bölümler Sekiz karakteriyle Kıvanç Tatlıtuğ girmesin mi. Hasgibtiir , dizi zamanı mesaj atmayan kız o bölümler heyecan ve hayranlıktan komple konuşmayı unutur oldu.

"Bebeğim reklam arasında konuşalım ya"

Mesajlar bu tarza dönmeye başlamıştı , sinir bozucuydu ama beklemekte güzeldi ya benim için. Ben beklerdim , hep beklerdim.