askerlik anılarım öyle böyle değil capsliiiii

ilk önce anamı görüyom o gece. omzunda hala o mavi şalı. kapının önündeki kedilere bi kabın içinde bi şeyler veriyo. babam yok ortalıkta. bense evimizi karşıdan gören sokağın en dibine mevzilenmiş izliyom. bulunduğum yer karanlık. bi ara anam, benim olduğum yere bakıyo. o an göz bebeklerini gözlerimde yakalıyorum. ve geri dönüp kaçmamak için, dünyanın sonuna gitmemek için zor tutyom kendimi.
babam hala yok ortalıkta. nerededir, bilmiyom. annem hemen içeri gittikten sonra dükkanımıza gidiyom. bi de ne göreyim. kapanmış. yerine ise birileri başka bi bina dikmiş. hemen en alt kata yapılmış berbere soruyom, buradaki market tarzı dükkan noldu. iflas etti abi diyo. çocukların hiçbiri tanıdık gelmiyo bana. yeni yüzler, yeni tipler. ben de onlara tanıdık gelmiyom. sadece içlerinden biri, seni tanıyom mu diyo. siman hiç yabancı gelmedi.
yok diyom. sanmam. ben yabancıyım. hem bilmez misin diye ekliyom. insnalar çift yaratılmıştır.
dışarı çıkıp, kendime küfrederken cümlemin devdıbını getiriyom. bir fısıltı gibi; ben değil çift yaratılmak, tam bile yaratılmamışım. bildiğin eksiğim. ekgib!!!