Pazartesi geldi çattı , mesajlaşmaları aşıp yüzyüze gelmenin vakti gelmişti. Aklımda okula birlikte gitmek vardı , ama henüz buna hazır değildim. Dışarıya karşı her ne kadar fırlama bi tip olsamda idil'e karşı öyle değildim beyler , olamamıştım. Kendime gelememiştim utangaçlığımı atıp. Hatta okulda bile ne tak yiyeceğimi kara kara düşünür durumdaydım. ilk ders geçti gitti , tenefüs vakti. Telefonumda bi mesaj , bilin bakalım kimden; tahmini zor değil aslında. Mesaj atan kişi Ezgi.

"idil'le bahçedeyiz , sende gel"

Bizim sınıfın penceresi tüm bahçeyi görebilecek güzel bi konumdaydı. Bizde Barış'la her zaman pencere kenarında otururduk (diğer kızları seyretmek için. Özellikle beden eğitiminde koşan kızlar olurdu , stratejik bi yerdi iyi seyrediliyodu yani amk). Başımı kaldırıp pencereden baktığımda idille ezginin bahçenin ortasında gezindiğini gördüm. Koşarak yanlarına indim. Yol boyunca karşılaştığımızda ne konuşup ne söyleyeceğimi planlayan ben gözlerini gördüğüm anda nutkum tutulmuş ve mala dönmüştüm. "Selam" kelimesinden sonrası gelmedi beyler. Mal gibi dondum kaldım. Gülümsüyorum , gözlerinin içine bakıp sırıtıyorum sadece. Bu durum hoşuna gidiyodu , ama aynı zamanda utanıyoduda. Gülümseyerek gözlerini kaçırdığı çok olmuştu. Yandan o kulak tırmalayıcı sesi duydum; Ezgi konuşmaya başlamıştı.

"Ay idil biliyo musun xxxx'in anneside beni çok sever , annelerimiz tanışık zaten. Ama sizin ufaklıktan tanıştığınızı bilmiyodum. xxxx sende az değilsin he , ilk hafta gelip sınıfta idil'i sordun falan."

Lan planı açık etmişti kız , mahvedicekti herşeyi ? Ama... bundan sonra önemi varmıydı ki ? Bence yoktu. Olay artık bende ve şu aptal utangaçlığımı üstümden atmaktaydı. Şu sapşal halimi atlattığım anda benden iyisi olmazdı. Ama eski günlere dönemiyodum beyler , küsmeden önceki hallerimize dönüp şakır şakır konuşamıyodum. Çünkü durum artık farklıydı. idil artık saçını çekip kızdırdıktan sonra mahallede koşarak kaçıştığım kız değildi. Artık saçını çekip sinir etmek ne kelime , saçının tek bir teline zarar gelse benim canım yanardı.

Tenefüs zili çaldı , bizim sınıfın penceresine göz attığım anda gördüm bizim sınıftakilerin kızlı erkekli pencereye sıralanıp bizi seyredişini. Baktığımı farkedince ıslık çalıp alkışlamaya başlayan ergen takımı daha çok utanmama sebep olmuştu zaten. Gülümseyerek okula girdik , sınıflarının önüne kadar geldim. idil gözlerimin içine bakıp gülümseyerek "Görüşürüz" derken benim ağzımdan çıkan tek şey kekeleyerek söylediğim "iyi Dersler" olmuştu.

Kriptonyum yemiş Superman , aydınlığa bırakılmış Batman , zırhı alınmış Iron-Man gibiydim idilin karşısında beyler. Savunmasızdım , çaresiz ve şapşaldım. Ama bunun sebebi aşktı , daha önce hiçbir türünü hissetmediğim tamamiyle saf duygularla beslediğim bi aşk.