O gün geceye kadar mesajlaşıp aradan geçen onca vakit neler olup bittiğini konuştuk. Neler kaçırmışım , neler olmuş , neler yaşanmış bunları öğrendim. Canımı sıkan durumlar olduğu gibi memnun olduğum şeylerde vardı. Ama önemli olan herşeyi unutmak ve yeni bi sayfaya başlamak değil miydi ? Ufaklıktan beri süren serüvende yan yana duran dizleri yara bere içinde iki mahalle çocuğuyken şimdi kalpleri yaralı iki yetişkin olarak yeniden yan yana gelmek inanın tüm yaraların iyileşmesini çoktan başlatmıştı bile. Ben mutluydum , o umutluydu; geleceğimizi çizmek bana renklerini vermek ona kalmıştı. Boyama kitabı gibi çiziklerle dolu kalbimi meraklı bir çocuk gibi umarsızca renklendirip kendine bağlayacak kişi çoktan olmuştu bile idil. Ben hayatımı adayacağım kişiyi seçmiştim , o ona yeni bir hayat sunacak kişiyi...